Congo 2018 - Meereizen met Pasteur Krol (1)

Beste vrienden, 

Afgelopen voorjaar heb ik met Bram contact opgenomen om met hem een keer op reis te mogen. Na overleg en heel wat geregel is het zover. We vertrekken samen naar Afrika. Onze bestemming is Kinshasa, de hoofdstad van het voormalige Zaïre, het huidige Congo. Er zijn niet veel reizigers die vanuit Europa deze bestemming hebben, een enkele zakenman of wat welgestelde Congolezen die terugkomen van vakantie of op familiebezoek gaan.

Bij aankomst in Kinshasa is het van belang dat we ongeveer gelijktijdig bij de douane staan. Beiden worden we apart ondervraagd over onze bestemming, ons doel en andere bijzonderheden wat betreft ons verblijf. Mijn Frans is een beetje verouderd, en de mensen achter de balie spreken wat onduidelijk. Als ik ons verblijfadres op mijn telefoon wil opzoeken, word ik gelijk door een agent meegenomen naar een vol zijkamertje, waar anderen aan verscheidene tafels worden ondervraagd. Ik probeer in mijn email op te zoeken waar we precies heengaan, maar nog voordat ik het gevonden heb komt Bram al te hulp. Hij legt uit waar we heengaan en na enkele andere vragen mogen we door naar de volgende controle. We kennen een aantal mensen bij het vliegveld die onze doorgang heel wat soepeler laten verlopen, tegen betaling is alles te regelen hier.

Met een auto worden we naar ons hotel in Kinshasa gebracht. Het is opgezet door Amerikanen, en onze eerste maaltijd hier is dus ook patat met hamburgers. Om het hotel heen is een grote tuin aangelegd die op zijn beurt met hoge muren van de stad is afgesloten.

In een grote auto worden we naar de conferentie gebracht. We hebben beveiliging bestaande uit een agent en een militair. Het is niet dat het hier extreem gevaarlijk is, maar je weet maar nooit. Zij vonden de conferentie zelf ook heel erg leerzaam en zijn een keer goed van pas gekomen. Dit was niet omdat we aangevallen werden, maar omdat we in de file kwamen te staan. Mensen op straat hebben veel ontzag voor militair gezag. Veel ambtenaren worden niet betaald en beboeten/belasten anderen (soms met verzonnen wetten) om zo hun inkomen te regelen. Als er dus mensen van de overheid je de opdracht geven om stil te blijven staan in de file (zodat wij eruit kunnen komen), dan gehoorzamen ze snel.

De conferentie verliep uitstekend. De eerste dag kwamen al 160 predikanten, evangelisten en theologen. Allemaal luisterde ze aandachtig. Naderhand kregen we veel enthousiaste reacties. Veel dankbetuigingen voor de duidelijkheid en praktische toepasbaarheid van de gegeven lesstof. Iedereen krijgt een boekje met een samenvatting, en aan het eind worden er ook speciale “certificaten van deelname” uitgereikt. Dat laatste doen we omdat het heel belangrijk is voor de mensen. Ze willen het gevoel hebben dat ze ergens bij horen. Wel wordt er bijgezegd dat je met dit certificaat geen theologische professor bent. Er wordt namelijk wel eens misbruik van gemaakt, bijvoorbeeld iemand die een kerk wil stichten met als bewijs “ik heb een theologische opleiding bij een internationaal bekende (Europese!) Pasteur gevolgd”. We benadrukken dus dat het slechts een bewijs van deelname is.

Na elke conferentiedag eten we een Congolese maaltijd in het gebouwtje naast de kerk. Een of twee ballen fufu (grote, gele maniok-/maismeel ballen), met wat groente, vlees, vis en wat fruit. In de praktijk zijn er vandaag echter weinig Congolezen die zich een uitgebreide maaltijd als deze kunnen veroorloven. Velen eten maximaal één maaltijd per dag die slechts uit wat rijst met groenten bestaat.

Het straatbeeld in Kinshasa is armoedig, net als de bevolking. Er lopen ontzettend veel mensen rond, maar velen lijken niet veel werk te hebben. Overal ligt afval. Veel afval wordt verzameld en in brand gestoken, vandaar dat er overal rokende hoopjes liggen. Mensen transporteren zich hier door middel van propvolle taxibusjes en autootjes. Je herkent deze wagens aan hun knalgele kleur. We horen dat er twee weken geleden een wet is aangenomen die eigenaren verplicht op hun taxi geel te verven. Ze moeten zelf opdraaien voor de verfkosten en per auto nog eens 15$ direct aan de burgemeester afdragen. Weer een manier waarop de machtshebbers hun positie misbruiken voor schaamteloze zelfverrijking.

- Hendrik

Hieronder de foto's: De eerste is van een voetbalveld naast de kerk waar de conferentie werd gehouden. De tweede foto is in de beveiligde auto naar de conferentie