Nepal in het vroege voorjaar '17 - 3

Beste vrienden,

Je reist met een minibus en bent al moe voordat je instapt. Veel te vroeg opstaan. Dan... Instappen? Ho maar!  Het busje is ergens aan de andere kant van de miljoenenstad nog bezig mensen op te halen, in files te staan, te wachten op laatkomers, benzine te tanken, een pakketje af te geven bij een bekende... Welgeteld 110 minuten stond ik naast mijn bagage. Je kunt nergens heen. Zo meteen komt de bus. De koffer is te zwaar om er een wandelingetje mee te maken. Sta je er niet bij, dan kan hij opeens 'verdwijnen'. Je benen gaan pijn doen. Je zou naar het toilet willen. Je hebt trek in een kop koffie. Maar je kunt geen kant uit in de mierenhoop langs de kant van de weg. Je kijkt nog maar eens naar de scheefgetrokken elekriciteitspalen met hun immer toenemende last, en voelt opeens je rug.

Over de korte weg naar het oosten. Je hebt geen keus. Over de lange, oude weg (4 uur omweg...) rijden moderne bussen. Maar de weg is grotendeel geblokkeerd. Nepal was bezig die te verbreden, maar India wil niet. De regering van Nepal zetelt  sinds kort in New Delhi, blijkt meer en meer. Nog een paar jaar en Nepal is een deelstaat van de Indische confederatie. Dan is het gedaan met de vrijheid in dit land. Ieder vreest het. Niemand weet wat tegen de buurreus te ondernemen. China weet het wel, maar dat is van de regen in de drup...

De korte verbinding naar het oosten is aangelegd door de Japanners, een prachtige bergweg waar je ogen te kort komt. Onderweg stopt het busje voor een maaltijd. Daarna worden plastic zakjes uitgedeeld. De helft van de passagiers wordt wagenziek. Vaste prik. Binnen de kortste keren hangt er een zurige lucht in het busje. Ik heb het raam op een kiertje (het is koud, hoog in de bergen) en steek mijn neus naar buiten. Dineren onderweg in de bergen is water naar de zee dragen...

Aangekomen in de terai (de riviervlakte) kun je een kop thee nemen. Ik heb geen trek. Onderweg eet ik niet en drink ik weinig. Ik heb mijn leergeld wel betaald. Maar een plasje plegen onder de machtige kapokboom, met grote rode bloemen, is in dit land met rondzwervende heiligen bijna een plengoffer. 

Dat was de reis naar Dharan. 11 uur, maar tamelijk comfortabel. Nu ben ik nog weer wat verder naar het oosten gereisd, en verblijf in Damak, van waaruit we per motor hele zwerftochten ondernemen naar gehuchten waar nog nooit een toerist is geweest - kilometers over smalle paadjes en wankele bamboebruggetjes over de eindeloze riviervlakte, de rijstschuur van Nepal.

Het ga jullie goed. Jay Massih!

Bram Krol